Elke paar weken interviewen we een inspirerende ondernemer of artiest gekozen uit ons online netwerk, Profiles. Deze week: Devon Suriya.
Of ze nu zij aan zij staat met Dua Lipa op enorme podia; haar leerlingen langzaamaan ziet groeien in de dansschool; in een studio het model uithangt, of in een broeiend kantoor een communicatiestrategie uitdenkt. Het is lastig om een stempel te drukken op Devon Suriya (27): “Ik wil de optie hebben om te kiezen waar ik blij van word.”
Ben je op het moment met iets leuks bezig?
Ik ben op dit moment bezig met het choreograferen en de art directie van een videoclip voor Evelyn Dupay en doe movement direction voor influencer en artiest Selma Omari. Het is een hele nieuwe ervaring om een videoclip vanaf de andere kant te benaderen. Daarvoor was ik teruggevlogen uit Kiev voor een dans commercial van Amazon Music. Dus ik ben na corona eigenlijk wel weer on a roll.
Ja, hoe was die coronatijd voor jou?
Ik denk net zoals die van iedereen – met ups and downs. Ik had veel moeite met het feit dat je niet weet wanneer het eindigt. Ik was in Londen voor een groot en lange termijn project. Dat ging voor mij niet meer door. Ik had net mijn appartement opgezegd en was er mentaal klaar voor om twee jaar weg te gaan om te dansen. Dus toen kon ik tijdelijk weer terug naar mijn ouders én in lockdown. Toen ging ik wel even slecht. Maar uiteindelijk, moet ik bekennen dat ik heb genoten van de rust. De break op zichzelf was niet zo erg.
Naast danser en dansdocent ben je ook inzetbaar als communicatiestrateeg en model. In welke rol voel je, je het meest jezelf?
Dat vind ik een hele moeilijke vraag. In alle drie de dingen kun je een stukje van mij vinden. Het dansen was een kinderdroom. Daar ben ik vroeg mee begonnen en eigenlijk nooit meer mee gestopt. Dat is echt mijn passie.Communicatie heb ik gestudeerd en dat vind ik gewoon heel interessant. Met name het oplossen van vraagstukken vanuit het merk en de strategische kant daarvan. Hier ben ik ook echt nog in aan het leren. Als ik niet meer kan dansen is dat waarschijnlijk het werk waar ik in door zal groeien. Het modellenwerk ben ik een soort van ingerold en is ook leuk, maar niet voor altijd. Ik zie dat niet echt als een carrière. Modellenwerk vult wel beter de zakken dan dans, en dat geeft mij de vrijheid om bij dans de klussen uit te zoeken die ik echt wil doen.
Waar komt die liefde voor dans vandaan?
Mijn ouders zijn van origine stijldansers, denk aan latin, ballroom en salsa. Ze hebben zelfs nog competitie gedanst met mij in de buik. Mijn moeder was zeven maanden zwanger, geloof ik. Ze waren erg actief en best succesvol en hebben zodoende een dansschool opgericht in het dorp waar ik ben opgegroeid. Als peuter liep ik al rondjes in de dansschool, dus de liefde is vrij natuurlijk gegroeid. Ik weet nog goed dat het, zoals bij ieder meisje, met ballet begon. Dat vond ik zo leuk, dat ik steeds meer lessen ging volgen, steeds meer stijlen. Totdat ik de hele week danslessen aan het volgen was. De dansstijl van mijn ouders vond ik trouwens niet leuk – dan moest je met een jongen dansen – daar moest ik toen niks van weten, haha.
Je zou kunnen stellen dat je het als danser hebt gemaakt wanneer je samenwerkt met een wereldster als Dua Lipa. Voelt dat ook zo?
Dansen met zo een wereldartiest is denk ik wel echt de crème de la crème in de commerciële dansindustrie. Je mag voor tienduizenden mensen dansen. Maar je moet je realiseren dat niet altijd de beste dansers de beste jobs krijgen. Vaak heeft het te maken met je agency en connecties of er wordt gedaan aan typecasting. Het is toch vaak een commercieel plaatje waar ze naar op zoek zijn. Ook hier in Nederland zijn er tig dansers die mij er met gemak uit dansen, maar om een of andere reden niet in het plaatje passen. Bij Dua Lipa voelde het trouwens niet alsof je naast een wereldster staat(ook weer wel natuurlijk). Ze is net zo goed een mens die gewoon ontiegelijk hard werkt. Ik denk dat ik niemand heb meegemaakt die zo hard werkt als zij. En dat je dan nog steeds zo betrokken bent met je dansers en het team, dat is wel echt een gouden eigenschap.
Neem ons even mee. Hoe komt zo’n samenwerking met een grote, internationale ster tot stand?
Het dansen stond even op een lager pitje, maar toen ik mijn baan had opgezegd ging ik met een vriendin mee naar een auditie. Daar zaten onder andere mensen van een agency uit London: AMCK. Twee weken na de auditie kreeg ik een mailtje dat ze mij wel wilden hebben. Dus ik naar Londen. Toen werd ik geboekt als danser bij de European Music Awards (EMA) van MTV. Daar treden talloze artiesten op, maar je weet op dat moment totaal niet voor wie je moet dansen. Uiteindelijk bleek dat dus voor Dua Lipa, Akon en Becky G te zijn. Daarna had Dua Lipa voor hetzelfde nummer een show in Japan. Blijkbaar was ze tevreden over de formatie tijdens de EMA, dat ze alle dansers mee wilde nemen naar de volgende shows. Ik ben er een beetje ingerold!
Hoe is het om na zo’n grote samenwerking weer ‘gewoon’ les te geven?
Het komt de laatste tijd niet altijd uit om les te geven in verband met mijn schema, maar ik kan en wil gewoon geen doei zeggen. Voor mij is de dansschool New Dance Factory thuiskomen, weer even aarden. Heerlijk om mijn leerlingen weer te zien, die super enthousiast voor mij zijn. Het zijn echt mijn grootste fans en supporters, haha. Nee, het is heel fijn om les te geven. Vooral om de groei te zien die iedereen doormaakt. Sommige leerlingen zijn nu rond de 20 jaar oud, maar ik gaf hun al les toen ze tien waren!
Wat betekent succes voor jou?
Succes is voor iedereen anders. Het kan zijn: een fijne relatie hebben, je carrièredoelen bereiken of een week lang gezond hebben gegeten. Voor mij is succes de optie om te kiezen. Dat je kunt kiezen waar je blij van wordt. Ik kan nu zeggen dat ik succesvol ben in dans, maar voor mij voelt het als succes dat ik ervoor kan kiezen om mij volledig op iets anders te storten.
Website: AMCK dancers
Instagram: devonsuriya
