UNFAIR2022 vind dit jaar plaats in de Westergas, Amsterdam. Veertig opkomende en gevestigde kunstenaars presenteren daar 15 t/m 17 juli hun werk. Als trotse sponsor van UNFAIR2022 vragen we de kunstenaars van UNFAIR2022 over hun werk en wat hen drijft. Dit keer spreken we Lisette van Hoogenhuyze.
Lisette van Hoogenhuyze is kunstenaar en debuteert dit jaar op Unfair met een collectie kleurrijke, schilderkunstige wandinstallaties. Na een studie kunstgeschiedenis bezegelde ze tijdens haar tweede studie aan de HKU haar liefde voor het strand; een thema dat telkens terugkomt in haar werk. Vanuit haar nieuwe atelier in Lissabon treft Lisette de laatste voorbereidingen voor Unfair.
En, ben je al druk bezig met de voorbereidingen?
“Zeker. Daarbij moest ik vorige maand uit mijn atelier verhuizen. Dat betekende dus een nieuw atelier zoeken, verhuizen, mijn werk voor Unfair afronden en alles wat daarbij komt kijken. Maar gelukkig hoef ik niet weer van woning te verhuizen.”
Ja, ben je veel onderweg?
“Ik verhuis vaak ja, haha. Ik woon nu zo’n 10 maanden in Lissabon en hier blijf ik voorlopig nog wel even. De afgelopen jaren verhuisde ik van Den Haag naar Utrecht, naar Amsterdam, naar Berlijn, naar Mexico City, terug naar Amsterdam en nu dus Lissabon. Ik wil graag alles ontdekken en ervaren.”
Ben je bang om iets te missen?
“Misschien juist niet. Hoe meer je reist, des te meer dingen je in Nederland zal missen. Door meer mensen en plekken te leren kennen besef je juist extra dat je dingen mist, maar ook dat je eigenlijk helemaal niks mist want je krijgt er zoveel voor terug!”
Hoe omschrijf je zelf het liefst wat je doet?
“Met mijn werk wil ik mensen inspireren en aan het denken zetten. Vaak speel ik met vormen en kleuren die verschillende associaties oproepen, waardoor de kijker steeds op een ander spoor wordt gezet. Het moet speels zijn, grappig en verrassend, maar in de kern zoek ik naar een universele beeldtaal die we allemaal begrijpen en voelen.”
Wat heb je met het strand?
“Ik kom uit Den Haag en mijn grootouders woonden in Zeeland. Dus ik bracht al mijn zomers door op en rondom het strand. Om mijn tweede studie aan de kunstacademie te bekostigen, werkte ik in de zomers fulltime bij strandtent Naturel, die naast een naaktstrand lag. Het was gelegen op een soort van heuvel waar al die naakte, bungelende lijven rondhuppelden, badminton speelden en zich in vreemde yogaposess manoeuvreerden. Ik zag heel veel bijzondere beelden en scenario’s voorbij komen die in een andere context intimiderend en ongepast zouden zijn. Tijdens mijn vormende jaren aan de kunstacademie heeft dat wel een indruk achtergelaten. Verder zoek ik tijdens mijn reizen vrijwel altijd het strand op. Mensen zijn op het strand niet bezig met werk of stress. Het lijkt een soort ‘tussengebied’, letterlijk tussen water en land, waar je alleen maar hoeft te zijn.”
Wat is jouw connectie met Unfair?
“Ik heb Unfair al een aantal keren bezocht, maar dit is de eerste keer dat ik zelf meedoe! Voor sommige tentoonstellingen mag je jezelf opgeven, maar voor Unfair word je gevraagd. Het is een megavette kans voor kunstenaars omdat de organisatie het groots en uniek aanpakt. Zo worden de ruimtes waarin onze werken getoond worden in de Westergas ontworpen door architecten. Dus de ruimte is waarschijnlijk al een soort kunstwerk op zich.”
Wat ga jij laten zien op Unfair?
“In mijn wandinstallaties maak ik gebruik van een mix van canvas, onbewerkt katoen en papier. Ook experimenteer ik met materialen als staal, wol, keramiek, olie- en acrylverf. Voor Unfair ben ik bezig geweest met een nieuwe serie. Hier gaan de verschillende elementen meer binnen het kader een relatie met elkaar aan. De gelaagdheid en materialiteit voeren nog steeds de boventoon, maar zijn – net als ik – weer een ander pad ingeslagen. Met de verhuizing naar Portugal is het narratief persoonlijker geworden en de zoektocht zichtbaarder.”
Zit er een ondernemer in jou?
“Je moet dat eigenlijk wel zijn, totdat je groot genoeg bent om bepaalde zaken uit handen te kunnen geven. Tot die tijd ben je je eigen manager, planner, websitebouwer en hoofd communicatie in één. Er zit sowieso wel een ondernemer in mij, want ik geloof dat je dat stukje echt nodig hebt als kunstenaar. Het idee van de kunstenaar op zijn zolderkamer met twee flessen wijn is denk ik wel een beetje voorbij.”
Was er een moment waarin je voelde dat het balletje voor jou ging rollen?
“In 2019 heb ik een residentie gedaan in Londen, dat was fantastisch. Dat zijn kansen die je eigenlijk niet kunt laten lopen. Veel mensen die ik daar heb ontmoet, zoals kunstenaars en curatoren, spreek ik nu nog. Toen ik terugkwam, begin 2020, werd ik tegelijkertijd door TORCH Gallery en de Circle Gallery uit Amsterdam uitgenodigd om nieuw werk te tonen. Twee exposities op hetzelfde moment zorgde er wel voor dat ik sindsdien regelmatig exposeer, in Nederland en in het buitenland.”
Waar ben je het meest trots op?
“Ik had voor mezelf bedacht dat ik een leven wil waarin ik de vrijheid heb om te reizen en daarnaast kan leven van mijn kunstpraktijk. Tot nu toe lukt dat. De recente verhuizing naar Lissabon was ook een moment van trots voor me. Mensen om mij heen hadden er vraagtekens bij of ik er wel goed aan zou doen: het liep toch best goed in Amsterdam en dan ga je desondanks ineens ver weg. Ondanks de negatieve voorspellingen, ben ik er trots op dat ik het heb aangedurfd en dat ik toch weer veel kansen krijg om mijn nieuwe werk te kunnen laten zien.”
Website: lisettevanhoogenhuyze
